Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Orfeusz w piekle
Obraz III
Piekło
Scena I
Eurydyka:
Eurydyka:
Zebranym na tej sali komunikuję uprzejmie, że umieram z tęsknoty. Od chwili, kiedy zostałam porwana przez Plutona, w wyniku którego to porwania utraciłam Orfeusza, syna Kaliopy i Eagra, miejsca sobie znaleźć nie mogę, a jednocześnie pozwalam sobie wyrazić obawę, że w związku z powyższym mogę natomiast osiwieć. Sprawę ponownego połączenia z Orfeuszem traktuję jako niezwykle pilną.
Scena 2
Eurydyka, Charon:
Charon:
(Z wiosłem i listami na tacy): Dzień dobry. No, jak tam dzisiaj, Eurydyko? Tęsknota taka? (znany gest łokciem) Zamartwiamy się?
Eurydyka:
Jest dla mnie poczta?
Charon:
Jest. (podaje list Eurydyce)
Eurydyka:
(czyta): Wszystko na dobrej drodze. Zaświadczenie dostałem ze wszystkimi podpisami. Zostaniesz mi wręczona komisyjnie. W tej chwili płynę przez Styks. List wrzuciłem na piekielnej przystani do tak zwanej skrzynki wodnej. Całuję twoje wyżej wspomniane usta i oczy. Orfeusz.
Charon:
A czy nie mówiłem, że wszystko się dobrze skończy? Grunt, żeby sprawie nadać bieg i żeby była dostateczna ilość załączników.
Eurydyka:
(przytula list do serca): Cała drżę ze wzruszenia, które ogarnia mnie ze zrozumiałych przyczyn. Może jeszcze chwila, a rzucę się w twoje ramiona, Orfeuszu, i ty mnie utulisz bezzwłocznie z uwagi na tę długą rozłąkę w ramach udręki.
Charon:
Kiedy na drodze miłość stanie,
manipulacje takie są:
oczami składa się podanie
i ten załącznik, właśnie to. (wskazuje na serce) Potem się człowiek czuje dziwnie
i czeka, czeka, czeka, och!!
W końcu odpowiedź! pozytywnie!
i łzy radości, tak jak groch.
I wtedy szczęście schodzi w serca,
szczęście ogromne aż do łez,
i każdą gwiazdą wieczór stwierdza,
że to jest szał przez duże Es.
Różami pachną grzbiety teczek,
muzyka dźwięczy z pism i dat
i księżyc jak okrągła pieczęć
w zaczarowany płynie świat. (wzruszony własnym śpiewem bisuje ostanie dwie linie) Cudownie to zaśpiewałem. No, a teraz do roboty. Muszę przez Styks przewieźć tę komisję. (wychodzi)
Scena 3
Eurydyka, Orfeusz:
Orfeusz:
(ociekający wodą, rzuca się w ramiona Eurydyki): Eurydyko!
Eurydyka:
Orfeuszu! Co za chwila!
Orfeusz:
Co za przeżycie!
Eurydyka:
Spełnienie marzeń!
Orfeusz:
Moment stuprocentowego ukojenia!
Eurydyka:
Całuj mnie, całuj!
Orfeusz:
Całuję cię, całuję cię.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Orfeusz w piekle Obraz III Piekło
Dodaj komentarz
Orfeusz w piekle Obraz III Piekło
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Obraz III
Piekło
Scena I
Eurydyka:
Eurydyka:
Zebranym na tej sali komunikuję uprzejmie, że umieram z tęsknoty. Od chwili, kiedy zostałam porwana przez Plutona, w wyniku którego to porwania utraciłam Orfeusza, syna Kaliopy i Eagra, miejsca sobie znaleźć nie mogę, a jednocześnie pozwalam sobie wyrazić obawę, że w związku z powyższym mogę natomiast osiwieć. Sprawę ponownego połączenia z Orfeuszem traktuję jako niezwykle pilną.
Scena 2
Eurydyka, Charon:
Charon:
(Z wiosłem i listami na tacy): Dzień dobry. No, jak tam dzisiaj, Eurydyko? Tęsknota taka? (znany gest łokciem) Zamartwiamy się?
Eurydyka:
Jest dla mnie poczta?
Charon:
Jest. (podaje list Eurydyce)
Eurydyka:
(czyta): Wszystko na dobrej drodze. Zaświadczenie dostałem ze wszystkimi podpisami. Zostaniesz mi wręczona komisyjnie. W tej chwili płynę przez Styks. List wrzuciłem na piekielnej przystani do tak zwanej skrzynki wodnej. Całuję twoje wyżej wspomniane usta i oczy. Orfeusz.
Charon:
A czy nie mówiłem, że wszystko się dobrze skończy? Grunt, żeby sprawie nadać bieg i żeby była dostateczna ilość załączników.
Eurydyka:
(przytula list do serca): Cała drżę ze wzruszenia, które ogarnia mnie ze zrozumiałych przyczyn. Może jeszcze chwila, a rzucę się w twoje ramiona, Orfeuszu, i ty mnie utulisz bezzwłocznie z uwagi na tę długą rozłąkę w ramach udręki.
Charon:
Kiedy na drodze miłość stanie,
manipulacje takie są:
oczami składa się podanie
i ten załącznik, właśnie to. (wskazuje na serce) Potem się człowiek czuje dziwnie
i czeka, czeka, czeka, och!!
W końcu odpowiedź! pozytywnie!
i łzy radości, tak jak groch.
I wtedy szczęście schodzi w serca,
szczęście ogromne aż do łez,
i każdą gwiazdą wieczór stwierdza,
że to jest szał przez duże Es.
Różami pachną grzbiety teczek,
muzyka dźwięczy z pism i dat
i księżyc jak okrągła pieczęć
w zaczarowany płynie świat. (wzruszony własnym śpiewem bisuje ostanie dwie linie) Cudownie to zaśpiewałem. No, a teraz do roboty. Muszę przez Styks przewieźć tę komisję. (wychodzi)
Scena 3
Eurydyka, Orfeusz:
Orfeusz:
(ociekający wodą, rzuca się w ramiona Eurydyki): Eurydyko!
Eurydyka:
Orfeuszu! Co za chwila!
Orfeusz:
Co za przeżycie!
Eurydyka:
Spełnienie marzeń!
Orfeusz:
Moment stuprocentowego ukojenia!
Eurydyka:
Całuj mnie, całuj!
Orfeusz:
Całuję cię, całuję cię.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Orfeusz w piekle Obraz III Piekło
- Orfeusz w piekle Obraz II Piekło - Anonim ()
- Orfeusz w piekle Obraz III Piekło - Anonim ()
to klapa
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt