Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Nocny testament
Ja Konstanty, syn Konstantego,
zwany w Hiszpanii mistrzem Idelfonsem,
będąc niespełna rozumu,
piszę testament przy świecach.
Ćmy się, zaznaczam, kręcą przy lichtarzach
i drżą i ręka mi drży;
a więc majstrowi, co lichtarze stwarzał,
zapisuję czerwcowe ćmy.
Jeśli kiedyś go rozwlecze chandra,
w wieczór będzie wśrod tych ulic stąpał,
ćmy się zaczną kręcić po werandach,
gasnąć kule niebieskie na klombach,
ćmy zobaczy, twarze w złotym dymie
i przystanie i wspomni me imię.
A poetom dzisiejszym i przyszłym
zapisuję mój kaflowy piec,
w nim spalone myśli i pomysły,
czyli różne gry niewarte świec,
oraz księżyc pełny, mój kałamarz,
co mi sprzedał go wędrowny kramarz;
Jeśli tedy, kiedyś, w latach innych
jak ja dzisiaj nocą wzniosą głos,
i rozłożą swoje pergaminy,
jęczeć zaczną jak uwiecznić noc,
to ja będę w skrzypieniach piór,
w kolowaniach i w kuszeniach chmur,
bom ją nocą zaszumiał i odszumiał
i do dna jej partytury zrozumiał.
Córce mojej Kirze, tancerce,
zapisuję niebiosa siódme,
serafinów modlących się z tercyn,
szum wysoki i światła ułudne
i przyrodę, jak skrzynie sekretów,
niechaj w niej się uczy swoich baletów.
Teofilowi, gdy się w mieście zmierzchnie, daje całą uliczkę dla szeptów,
oraz pewną bramę na Lesznie,
gdzie był kuty w żelazie Neptun,
ale uciekł, bo miał wstręt do miasta,
teraz w niebie jest spokojną gwiazdą!
Wszystkim dobry cały czar, co wezbrał
na tej ziemi, daje jak alfabet:
pory roku ze złota i srebra
i motyle i te muszki nawet,
wieczorami, wielkim rojem, przy akacjach,
w głębi zorza, z której się nie wraca.
Wierszom moim fosforyczne furie
blaskiem w wertep ciemny i zły,
a mojej Smagłej, mojej Smukłej,
mojej Pochmurnej łzy.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Nocny testament
Dodaj komentarz
Nocny testament
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Ja Konstanty, syn Konstantego,
zwany w Hiszpanii mistrzem Idelfonsem,
będąc niespełna rozumu,
piszę testament przy świecach.
Ćmy się, zaznaczam, kręcą przy lichtarzach
i drżą i ręka mi drży;
a więc majstrowi, co lichtarze stwarzał,
zapisuję czerwcowe ćmy.
Jeśli kiedyś go rozwlecze chandra,
w wieczór będzie wśrod tych ulic stąpał,
ćmy się zaczną kręcić po werandach,
gasnąć kule niebieskie na klombach,
ćmy zobaczy, twarze w złotym dymie
i przystanie i wspomni me imię.
A poetom dzisiejszym i przyszłym
zapisuję mój kaflowy piec,
w nim spalone myśli i pomysły,
czyli różne gry niewarte świec,
oraz księżyc pełny, mój kałamarz,
co mi sprzedał go wędrowny kramarz;
Jeśli tedy, kiedyś, w latach innych
jak ja dzisiaj nocą wzniosą głos,
i rozłożą swoje pergaminy,
jęczeć zaczną jak uwiecznić noc,
to ja będę w skrzypieniach piór,
w kolowaniach i w kuszeniach chmur,
bom ją nocą zaszumiał i odszumiał
i do dna jej partytury zrozumiał.
Córce mojej Kirze, tancerce,
zapisuję niebiosa siódme,
serafinów modlących się z tercyn,
szum wysoki i światła ułudne
i przyrodę, jak skrzynie sekretów,
niechaj w niej się uczy swoich baletów.
Teofilowi, gdy się w mieście zmierzchnie, daje całą uliczkę dla szeptów,
oraz pewną bramę na Lesznie,
gdzie był kuty w żelazie Neptun,
ale uciekł, bo miał wstręt do miasta,
teraz w niebie jest spokojną gwiazdą!
Wszystkim dobry cały czar, co wezbrał
na tej ziemi, daje jak alfabet:
pory roku ze złota i srebra
i motyle i te muszki nawet,
wieczorami, wielkim rojem, przy akacjach,
w głębi zorza, z której się nie wraca.
Wierszom moim fosforyczne furie
blaskiem w wertep ciemny i zły,
a mojej Smagłej, mojej Smukłej,
mojej Pochmurnej łzy.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Nocny testament
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt