Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Piosenka o trzech ministrach
Trzech bubków wątpliwej urody,
walczących o lud itd.,
na szersze puszczając się wody,
tak snuło marzenia swe:
- Panowie, zwalczymy sanację,
jak byka starego - ollé!
- Ty weźmiesz - powiada - telegraf,
ja Wojsko zabiorę, on Skarb.
Los kraju się przez nas rozegra -
je jurę, o confreres, sur ma barbe!
My Polskę jak władzę kochamy,
sanacja to zmora i garb.
Więc jeden się puścił balonem,
z balonu wygłosił sto mów,
że terror, że głosy kupione,
że nie ma litości dla wdów;
Polacy głosują na 4-kę,
Warszawa, Jaremcze i Lwów.
A drugi, co numer miał 7,
na wiecach wylewał swój gniew:
- Więc gnębi nas Prystor i Wedel
i naród powstanie jak lew.
Proletariat nie musi jeść Wedla,
spirytus dla ludu, psiakrew!
A trzeci też odszedł dla sprawy,
odezwy pisywał, jak mógł:
"Do sumień", "Do ludu Warszawy",
"Do kelnerów", "Do Polek", "Do sług";
i gwiazda mu jedna świeciła,
nad gwiazdą Ojczyzna i Bóg.
I zgodnie się klęły trzy bubki,
że miecza nie złożą do pochw,
że starczy krzesiwa i hubki,
by masy wybuchły jak proch -
trzy małe, zabawne osóbki,
tak znane, tak nudne... ooch!
Lecz życie, jak mówi poeta,
jest losów igraszką i fal:
gdy srebrny przyświecał planeta,
trzech bubków porwało "coś" w dal.
Ten liryzm ich snadź otumanił,
odwieczne "le mal national".
Konstanty Ildefons Gałczyński
1930
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Piosenka o trzech ministrach
Dodaj komentarz
Piosenka o trzech ministrach
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Trzech bubków wątpliwej urody,
walczących o lud itd.,
na szersze puszczając się wody,
tak snuło marzenia swe:
- Panowie, zwalczymy sanację,
jak byka starego - ollé!
- Ty weźmiesz - powiada - telegraf,
ja Wojsko zabiorę, on Skarb.
Los kraju się przez nas rozegra -
je jurę, o confreres, sur ma barbe!
My Polskę jak władzę kochamy,
sanacja to zmora i garb.
Więc jeden się puścił balonem,
z balonu wygłosił sto mów,
że terror, że głosy kupione,
że nie ma litości dla wdów;
Polacy głosują na 4-kę,
Warszawa, Jaremcze i Lwów.
A drugi, co numer miał 7,
na wiecach wylewał swój gniew:
- Więc gnębi nas Prystor i Wedel
i naród powstanie jak lew.
Proletariat nie musi jeść Wedla,
spirytus dla ludu, psiakrew!
A trzeci też odszedł dla sprawy,
odezwy pisywał, jak mógł:
"Do sumień", "Do ludu Warszawy",
"Do kelnerów", "Do Polek", "Do sług";
i gwiazda mu jedna świeciła,
nad gwiazdą Ojczyzna i Bóg.
I zgodnie się klęły trzy bubki,
że miecza nie złożą do pochw,
że starczy krzesiwa i hubki,
by masy wybuchły jak proch -
trzy małe, zabawne osóbki,
tak znane, tak nudne... ooch!
Lecz życie, jak mówi poeta,
jest losów igraszką i fal:
gdy srebrny przyświecał planeta,
trzech bubków porwało "coś" w dal.
Ten liryzm ich snadź otumanił,
odwieczne "le mal national".
Konstanty Ildefons Gałczyński
1930
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Piosenka o trzech ministrach
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt