Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Straszny dwór
O północku, gdy słychać zawodzenia fletu,
gdy wśród księżyca ruin puchają puchacze,
gdy w diabelskim kominie wiatr kurantem płacze,
stary Miecznik powoli wychodzi z portretu.
Już wyszedł i dłoń lewą na miecza głowicy
oparłszy, czegoś wzrokiem zasępionym szuka,
może z Mefistofelem skuma się jak Tukaj,
może gusła... nie. Miecznik szuka, szuka świecy.
Wreszcie znalazł i w świetle cały się zabieli:
Siwa broda do kolan spływa mleczną falą,
a buty koralowe niespokojnie walą
w podłogę, dają koncert brzęki karabeli.
I oto stary Miecznik po salach przestronnych,
srebrny świecznik nad głową trzymając oburącz,
błąka się, a po ścianie biegnie tuż cień rączy:
wąs, lichtarz, karabela. Księżyc zabobonny
świeci. Po gdańsku szafy trzeszczą i portrety.
Jakowaś ekscytacja naszego Miecznika
piecze i stary zewłok niepokój przenika...
Prędzej, bo sofoklejskie powtórzę: "Niestety".
Narrreszcie!
W Jaśnie Oświeconego świetle nocy Xiecia
pochyliły się plecy. Wąs nad kolanami.
Ręka luminowany ugniata pargamin.
Miecznik jak brat Kalotus czyni przykucnięcia.
Gdy pieje kur i słychać zawodzenia fletu,
gdy wśród księżyca ruin puchają puchacze,
gdy w diabelskim kominie wiatr kurantem płacze,
lekki Miecznik leciutko wpływa do portretu.
Konstanty Ildefons Gałczyński
"Cyrulik Warszawski" 1926 nr 16
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Straszny dwór
Dodaj komentarz
Straszny dwór
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
O północku, gdy słychać zawodzenia fletu,
gdy wśród księżyca ruin puchają puchacze,
gdy w diabelskim kominie wiatr kurantem płacze,
stary Miecznik powoli wychodzi z portretu.
Już wyszedł i dłoń lewą na miecza głowicy
oparłszy, czegoś wzrokiem zasępionym szuka,
może z Mefistofelem skuma się jak Tukaj,
może gusła... nie. Miecznik szuka, szuka świecy.
Wreszcie znalazł i w świetle cały się zabieli:
Siwa broda do kolan spływa mleczną falą,
a buty koralowe niespokojnie walą
w podłogę, dają koncert brzęki karabeli.
I oto stary Miecznik po salach przestronnych,
srebrny świecznik nad głową trzymając oburącz,
błąka się, a po ścianie biegnie tuż cień rączy:
wąs, lichtarz, karabela. Księżyc zabobonny
świeci. Po gdańsku szafy trzeszczą i portrety.
Jakowaś ekscytacja naszego Miecznika
piecze i stary zewłok niepokój przenika...
Prędzej, bo sofoklejskie powtórzę: "Niestety".
Narrreszcie!
W Jaśnie Oświeconego świetle nocy Xiecia
pochyliły się plecy. Wąs nad kolanami.
Ręka luminowany ugniata pargamin.
Miecznik jak brat Kalotus czyni przykucnięcia.
Gdy pieje kur i słychać zawodzenia fletu,
gdy wśród księżyca ruin puchają puchacze,
gdy w diabelskim kominie wiatr kurantem płacze,
lekki Miecznik leciutko wpływa do portretu.
Konstanty Ildefons Gałczyński
"Cyrulik Warszawski" 1926 nr 16
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Straszny dwór
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt