Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Teatrzyk Zielona Gęś
ma zaszczyt przedstawić
swojego Dyrektora w tragicznym monologu
pt.
"Lament twórcy"
(Na rok nowy 1949)
Osoby: WSPOMNIANY WYŻEJ DYREKTOR I KURTYNA
Dyrektor
(najprzód weschnienie, a potem forte): To już tak bez przerwy od roku:
ludzie uciekają w popłochu,
a niejeden zaciska pięść;
gdziekolwiek wejdę to samo.
Dziecko do matki: Mamo
uciekajmy. Zielona Gęś!
Nerw przy nerwie się trzęsie
od tych Zielonych Gęsi,
spróbujcie żyć jak ja!
W pociągu i samolocie,
wszędzie jestem stopociech,
a serce łka i łka.
Telefon dzwoni z miasta:
- Zielona Gęś? - Rzecz jasna,
czym mogę służyć wam?
- W tym "Przekroju" czytałem.
Chciałem. Nie zrozumiałem.
- Idiota. - A ty cham.
Ot konflikty. Przykrości.
A dom wciąż pełen gości,
że tak powiem społeczna więź.
Gdy się najedzą byczo,
stają na głowie i ryczą:
- Mistrzu, Zieloną Gęś!
Na ścianę w nocy natchnionej,
rzucam cień Gęsi Zielonej -
nigdy nie miałem takich nóg!
A gdy zorza nadejdzie blada,
to sztuczne zęby wkładam
nie w usta, ale w dziób.
Gdy śmierć mnie weźmie w obroty
i powie: - Teraz, mój złoty,
rzęź, kochaneczku, rzęź -
już w raju, w kwestii, kto taki?
Odpowiem: - Siup! Dział: "Ptaki".
Jestem Zielona Gęś.
K U R T Y N A
spada majestatycznie
i po raz pierwszy w roku 1949
Konstanty Ildefons Gałczyński
1949
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Lament twórcy
Dodaj komentarz
Lament twórcy
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
ma zaszczyt przedstawić
swojego Dyrektora w tragicznym monologu
pt.
"Lament twórcy"
(Na rok nowy 1949)
Osoby: WSPOMNIANY WYŻEJ DYREKTOR I KURTYNA
Dyrektor
(najprzód weschnienie, a potem forte): To już tak bez przerwy od roku:
ludzie uciekają w popłochu,
a niejeden zaciska pięść;
gdziekolwiek wejdę to samo.
Dziecko do matki: Mamo
uciekajmy. Zielona Gęś!
Nerw przy nerwie się trzęsie
od tych Zielonych Gęsi,
spróbujcie żyć jak ja!
W pociągu i samolocie,
wszędzie jestem stopociech,
a serce łka i łka.
Telefon dzwoni z miasta:
- Zielona Gęś? - Rzecz jasna,
czym mogę służyć wam?
- W tym "Przekroju" czytałem.
Chciałem. Nie zrozumiałem.
- Idiota. - A ty cham.
Ot konflikty. Przykrości.
A dom wciąż pełen gości,
że tak powiem społeczna więź.
Gdy się najedzą byczo,
stają na głowie i ryczą:
- Mistrzu, Zieloną Gęś!
Na ścianę w nocy natchnionej,
rzucam cień Gęsi Zielonej -
nigdy nie miałem takich nóg!
A gdy zorza nadejdzie blada,
to sztuczne zęby wkładam
nie w usta, ale w dziób.
Gdy śmierć mnie weźmie w obroty
i powie: - Teraz, mój złoty,
rzęź, kochaneczku, rzęź -
już w raju, w kwestii, kto taki?
Odpowiem: - Siup! Dział: "Ptaki".
Jestem Zielona Gęś.
K U R T Y N A
spada majestatycznie
i po raz pierwszy w roku 1949
Konstanty Ildefons Gałczyński
1949
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Lament twórcy
- Lament twórcy - ja ()
Od razu widać komu nie podobają się te groteski... (patrz poprzedni komentarz). - Lament twórcy - Mateusz (Mateuszhey {at} wp.pl)
kur.. my tu hcemy teatrzyk zielonyh gesi anie to takie niewiadomo co
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt