Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Piękne Dziewczyny
Dedykacja: dla córki Kiry Pracowite jak muzy: pielęgniarki, murarki, konduktorki -
niechaj was moje rytmy na cały świat rozsławią:
i tę traktorzystkę blond na mazowieckich równinach podczas wiosennej orki;
i tę motorową, jak kłos, jeżdżącą na "szesnastce" we Wrocławiu;
i kasjerkę z Teatru Nowego; i siostrę Teresę ze szpitala;
i tę dziewczynę jak noc cygańska, co mi oprawiała portret Bacha -
sławię was moim wierszem płynącym jak morska fala;
sławię w rytmach; i w rymach; w liściach; w kwiatach; i w ptakach!
Kiedy jest przyczesana,
myślisz: ot, taka sobie,
lecz kiedy promień włosów
wymknie się jej nad uchem,
już widzisz, że znów inna,
jak rzeka, ciągle inna,
a jeszcze gdy tulipan
ciśniesz jej na kolana,
kwiat, niebieskie niemowlę,
wtedy, o mój najdroższy,
trudność się rozpoczyna
(jaka dobra dziewczyna,
odjedziesz, to wspomina),
bo farby mieć tu trzeba
Cranacha lub Holbeina,
Picassa lub Matisse'a,
El Greca lub Tycjana;
a jeszcze wiedz, że światło
pryska ze słońca na to
i gra, l śnieżek prószy
za oknem, za niedużym;
i śnieżek cię osennia,
i tak trudno malować,
i nie malować trudno;
przyjechać do niej trudno;
odjechać od niej nudno;
jaka dobra dziewczyna!
odjedziesz, to wspomina.
A jeszcze wiedz: że światło,
a jeszcze wiedz: upadło,
a jeszcze wiedz: na włosy
jakby zwilgie od rosy;
bo serce w niej upalne,
bo serce w niej tak młode -
i dlatego włos w rosie
jak zioła na pogodę.
Piękne dziewczyny, ile by można o was napisać,
gdyby tak człowiek potrafił, gdyby tak cudem Norwida
pióro gęsie jak rylec, papier jak płyta z miedzi!
O, dziewczyny, dziewczyny, ileż w was słońca siedzi,
słodyczy i upału, liści jakichś, co zwisać,
cień rzucając, umieją na szosę wiatrom odkrytą;
i tak idzie się w wiosnę, z głową wzniesioną wysoko,
a niebo podfruwa wyżej, pędzi niebo jak wóz -
witaj mi, wiosno złota, witaj ml, polna drogo,
pachnąca włosami dziewczyn, pięknych pracownic, muz.
"Kantata myśliwska" Bacha - oto, co grać by trzeba
-w tym miejscu na sławę dziewczyn, gdyby tak więcej orkiestr,
gdyby tak chórów więcej i oper więcej, i nieba
błękitnego stokrotniej i miłosnego stokrotniej!
Ale to nic! Ta szarość naszego firmamentu
więcej zrodzi owoców niż nieba obojga Sycylii!
To my, obrońcy pokoju: Moskwa, Warszawa l Pekin,
pokój, jako warownię, w codziennym trudzie wznosimy;
i naszych warkocze dziewczyn przechodzą po mostach Wrocławia.
Kasztan pąki wypuszcza. Buczyna szumieć zaczyna.
A popod Krakowem
Lasek Wolski,
a w lasku ludzie Nowej Huty,
czyli Nowej Polski;
lasek pagórkowaty
muzykuje skroś blaski;
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Piękne Dziewczyny
Dodaj komentarz
Piękne Dziewczyny
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Dedykacja: dla córki Kiry Pracowite jak muzy: pielęgniarki, murarki, konduktorki -
niechaj was moje rytmy na cały świat rozsławią:
i tę traktorzystkę blond na mazowieckich równinach podczas wiosennej orki;
i tę motorową, jak kłos, jeżdżącą na "szesnastce" we Wrocławiu;
i kasjerkę z Teatru Nowego; i siostrę Teresę ze szpitala;
i tę dziewczynę jak noc cygańska, co mi oprawiała portret Bacha -
sławię was moim wierszem płynącym jak morska fala;
sławię w rytmach; i w rymach; w liściach; w kwiatach; i w ptakach!
Kiedy jest przyczesana,
myślisz: ot, taka sobie,
lecz kiedy promień włosów
wymknie się jej nad uchem,
już widzisz, że znów inna,
jak rzeka, ciągle inna,
a jeszcze gdy tulipan
ciśniesz jej na kolana,
kwiat, niebieskie niemowlę,
wtedy, o mój najdroższy,
trudność się rozpoczyna
(jaka dobra dziewczyna,
odjedziesz, to wspomina),
bo farby mieć tu trzeba
Cranacha lub Holbeina,
Picassa lub Matisse'a,
El Greca lub Tycjana;
a jeszcze wiedz, że światło
pryska ze słońca na to
i gra, l śnieżek prószy
za oknem, za niedużym;
i śnieżek cię osennia,
i tak trudno malować,
i nie malować trudno;
przyjechać do niej trudno;
odjechać od niej nudno;
jaka dobra dziewczyna!
odjedziesz, to wspomina.
A jeszcze wiedz: że światło,
a jeszcze wiedz: upadło,
a jeszcze wiedz: na włosy
jakby zwilgie od rosy;
bo serce w niej upalne,
bo serce w niej tak młode -
i dlatego włos w rosie
jak zioła na pogodę.
Piękne dziewczyny, ile by można o was napisać,
gdyby tak człowiek potrafił, gdyby tak cudem Norwida
pióro gęsie jak rylec, papier jak płyta z miedzi!
O, dziewczyny, dziewczyny, ileż w was słońca siedzi,
słodyczy i upału, liści jakichś, co zwisać,
cień rzucając, umieją na szosę wiatrom odkrytą;
i tak idzie się w wiosnę, z głową wzniesioną wysoko,
a niebo podfruwa wyżej, pędzi niebo jak wóz -
witaj mi, wiosno złota, witaj ml, polna drogo,
pachnąca włosami dziewczyn, pięknych pracownic, muz.
"Kantata myśliwska" Bacha - oto, co grać by trzeba
-w tym miejscu na sławę dziewczyn, gdyby tak więcej orkiestr,
gdyby tak chórów więcej i oper więcej, i nieba
błękitnego stokrotniej i miłosnego stokrotniej!
Ale to nic! Ta szarość naszego firmamentu
więcej zrodzi owoców niż nieba obojga Sycylii!
To my, obrońcy pokoju: Moskwa, Warszawa l Pekin,
pokój, jako warownię, w codziennym trudzie wznosimy;
i naszych warkocze dziewczyn przechodzą po mostach Wrocławia.
Kasztan pąki wypuszcza. Buczyna szumieć zaczyna.
A popod Krakowem
Lasek Wolski,
a w lasku ludzie Nowej Huty,
czyli Nowej Polski;
lasek pagórkowaty
muzykuje skroś blaski;
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Piękne Dziewczyny
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt