Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Teatrzyk Zielona Gęś
ma zaszczyt przedstawić
"Wietrzną Symfonię"
Osoby:
Niezliczona ilość C z a s: 13 sierpnia, 1949.
M i e j s c e: Szczecin.
Słoneczniki:
My, kwietne, wysokie postacie,
nie zamienimy się z nikim.
Cóż to za rozkosz chwiać się
na wietrze i być słonecznikiem!
Nas pszczoła brzęcząca odwiedza,
wiatr do nas przychodzi w gości.
Uroda to nasza wiedza,
a sierpień to miesiąc miłości.
Wiatr:
Tym, co kochają chmury, ptaki,
natchnieniem wpadam im do ucha.
Ach, jak to dobrze, że jestem taki,
taki, co lata i co dmucha.
Słoneczniki I Wiatr
(razem): Słowa nie wypowiedzą,
raczej struny baranie
tę wietrzność, tę słoneczność,
sierpniowe kołysanie.
Ten ogród tonie w kwiatach.
Ratunku! Jesień! Jesień!
Najwyższy urok świata:
szmer sierpnia, wietrzny sierpień.
Ziemia, stary instrument
po brzegi pełen muzyki,
kuchnia cudów: "liść z szumem".
po szczecińsku słoneczniki.
Liście Brzóz:
A my jesteśmy liście brzóz,
nas wiatr tak samo kłoni
i wiatr nas także dzisiaj wniósł
jak nutę do symfonii.
I my dźwięczymy. Zielony dzwon
dzwoni w zielonych dłoniach.
I tak powstaje, za tonem ton,
wietrzna symfonia.
Pszczoła:
Przez liście i przez kwiaty,
przez słońce i przez cienie,
przez lasy i przez sady
zanoszę się brzęczeniem.
Jestem taka maleńka,
nic po mnie nie zostanie
. Złota sierpniowa piosenka,
brzęczące przemijanie.
Poeta:
Na świata oceanie
mały, tragiczny manuskrypt
to twórczość moja, dla niej
oddałem wszystko. I pustym.
Wyprztykany, banalny, nienowy
biegam po pustym domu.
Wietrze, wietrze sierpniowy,
wietrze, wzywam cię, pomóż!
K U R T Y N A
opada z jękiem
Konstanty Ildefons Gałczyński
1949
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Wietrzna Symfonia
Dodaj komentarz
Wietrzna Symfonia
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
ma zaszczyt przedstawić
"Wietrzną Symfonię"
Osoby:
Niezliczona ilość C z a s: 13 sierpnia, 1949.
M i e j s c e: Szczecin.
Słoneczniki:
My, kwietne, wysokie postacie,
nie zamienimy się z nikim.
Cóż to za rozkosz chwiać się
na wietrze i być słonecznikiem!
Nas pszczoła brzęcząca odwiedza,
wiatr do nas przychodzi w gości.
Uroda to nasza wiedza,
a sierpień to miesiąc miłości.
Wiatr:
Tym, co kochają chmury, ptaki,
natchnieniem wpadam im do ucha.
Ach, jak to dobrze, że jestem taki,
taki, co lata i co dmucha.
Słoneczniki I Wiatr
(razem): Słowa nie wypowiedzą,
raczej struny baranie
tę wietrzność, tę słoneczność,
sierpniowe kołysanie.
Ten ogród tonie w kwiatach.
Ratunku! Jesień! Jesień!
Najwyższy urok świata:
szmer sierpnia, wietrzny sierpień.
Ziemia, stary instrument
po brzegi pełen muzyki,
kuchnia cudów: "liść z szumem".
po szczecińsku słoneczniki.
Liście Brzóz:
A my jesteśmy liście brzóz,
nas wiatr tak samo kłoni
i wiatr nas także dzisiaj wniósł
jak nutę do symfonii.
I my dźwięczymy. Zielony dzwon
dzwoni w zielonych dłoniach.
I tak powstaje, za tonem ton,
wietrzna symfonia.
Pszczoła:
Przez liście i przez kwiaty,
przez słońce i przez cienie,
przez lasy i przez sady
zanoszę się brzęczeniem.
Jestem taka maleńka,
nic po mnie nie zostanie
. Złota sierpniowa piosenka,
brzęczące przemijanie.
Poeta:
Na świata oceanie
mały, tragiczny manuskrypt
to twórczość moja, dla niej
oddałem wszystko. I pustym.
Wyprztykany, banalny, nienowy
biegam po pustym domu.
Wietrze, wietrze sierpniowy,
wietrze, wzywam cię, pomóż!
K U R T Y N A
opada z jękiem
Konstanty Ildefons Gałczyński
1949
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Wietrzna Symfonia
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt