Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Szanowny Panie Redaktorze!
Nocne życie Krakowa
Karnawał w Buenos Aires, szaleństwa Rio, tak zwana Niedźwiedzia Sobota w holenderskim Tilburgu wszystko to jest podmrugiwaniem nieboszczyka w porównaniu z nocnym życiem Krakowa. Już o godzinie siódmej wieczorem krakowianie szczelnie zamykają mieszkania i zaczyna się to, co Kasprowicz dowcipnie nazwał "wieczornym hymnem duszy". Żadnej taniej hałaśliwości! żadnych trywialnych tańców na ulicy! Kraków nocą niejako cofa się w siebie i, nie narażając się na koszty, odnajduje w sobie całe zawrotne bogactwo przeżyć wewnętrznych, czyli, żeby użyć wspaniałego sformułowania profesora Pietruszka, "rzuca się w wir wewnętrznej przygody". I to bez out-siderstwa i egotyzmu. "Skupione szaleństwa zbiorowe, nacechowane dyscypliną i elegancją, a nigdy nie wykraczające poza dozwolone normy zaciszności rodzinnej, to może najbardziej charakterystyczny rys nocnego życia Krakowa. Zbiorowe grywanie w domino, np. urozmaicone wspólnym jedzeniem chleba z masłem, zbiorowe nakręcanie zegarków bądź zbiorowe czytanie "Urodzonego Jana Dęboroga" oto wzory orgii higienicznych, które nierzadko przeciągają się do drugiej w nocy. Wieczory towarzyskie z dyskusją mają również wielkie powodzenie i pozwalają się wyżyć wzburzonym temperamentom i hormonom. Zagaja przeważnie prezes Pietuszek, popijając wodę. Następnie inny mówca również popija wodę i wygłasza sakramentalną formułkę: "Z podziwem wysłuchałem światłych uwag mojego znakomitego przedmówcy, ale zważywszy..." i tu po trzech kwadransach dowiadujemy się, że przedmówca jest do pewnego stopnia idiotą. To "do pewnego stopnia" oczywiście ratuje sytuację, z kolei następny mówca wygłasza cytował formułkę pod adresem innego przedmówcy, woda w miarę podnoszenia się intelektualnej temperatury zaczyna się lać strumieniami, wszelako bez szkody dla posadzki, ponieważ każdy z dyskutantów ma w teczce specjalną ściereczkę. Dyskusję (oczywiście nie w poście!) kończą ochocze pląsy, przeważnie tak popularny i chędogi kontredans. Zdarza się, że szał dochodzi nawet do zenitu, co zostało np. stwierdzone w domu dyrektora Pietuszka, gdzie tańczące do upadłego towarzystwo przewróciło fikus w doniczce. Ostatnim obłędem nocnego Krakowa jest poeta Pietuszek. Ten dokładnie wykształcony młodzieniec wskrzesił zamarłą sztukę improwizacji, która od czasów Deotymy była w upadku. Pietuszek występuje w najlepszych domach pobierając honoraria całkowicie przystępne, w gotówce bądź w towarze. Wiersze jego cechuje metafizyczność i a co by łączyło go z warszawską grupą Pruk. Również pierwszorzędnie można się w nocy zabawić w Krakowie w dyżurnych aptekach. "Pod Złotym Lampartem" np. jest fotel, frywolne obrazki na ścianach, przygrywa radio, aspiryna za psie pieniądze. Hedonistom umiarkowanym polecam aptekę "Pod Dwoma Słońcami". Dwie kanapy. Zaciszność. Doskonała broszura magistra Pietuszka "Moja maść na odmrożenie nóg". Karakuliambro
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Nocne życie Krakowa
Dodaj komentarz
Nocne życie Krakowa
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Nocne życie Krakowa
Karnawał w Buenos Aires, szaleństwa Rio, tak zwana Niedźwiedzia Sobota w holenderskim Tilburgu wszystko to jest podmrugiwaniem nieboszczyka w porównaniu z nocnym życiem Krakowa. Już o godzinie siódmej wieczorem krakowianie szczelnie zamykają mieszkania i zaczyna się to, co Kasprowicz dowcipnie nazwał "wieczornym hymnem duszy". Żadnej taniej hałaśliwości! żadnych trywialnych tańców na ulicy! Kraków nocą niejako cofa się w siebie i, nie narażając się na koszty, odnajduje w sobie całe zawrotne bogactwo przeżyć wewnętrznych, czyli, żeby użyć wspaniałego sformułowania profesora Pietruszka, "rzuca się w wir wewnętrznej przygody". I to bez out-siderstwa i egotyzmu. "Skupione szaleństwa zbiorowe, nacechowane dyscypliną i elegancją, a nigdy nie wykraczające poza dozwolone normy zaciszności rodzinnej, to może najbardziej charakterystyczny rys nocnego życia Krakowa. Zbiorowe grywanie w domino, np. urozmaicone wspólnym jedzeniem chleba z masłem, zbiorowe nakręcanie zegarków bądź zbiorowe czytanie "Urodzonego Jana Dęboroga" oto wzory orgii higienicznych, które nierzadko przeciągają się do drugiej w nocy. Wieczory towarzyskie z dyskusją mają również wielkie powodzenie i pozwalają się wyżyć wzburzonym temperamentom i hormonom. Zagaja przeważnie prezes Pietuszek, popijając wodę. Następnie inny mówca również popija wodę i wygłasza sakramentalną formułkę: "Z podziwem wysłuchałem światłych uwag mojego znakomitego przedmówcy, ale zważywszy..." i tu po trzech kwadransach dowiadujemy się, że przedmówca jest do pewnego stopnia idiotą. To "do pewnego stopnia" oczywiście ratuje sytuację, z kolei następny mówca wygłasza cytował formułkę pod adresem innego przedmówcy, woda w miarę podnoszenia się intelektualnej temperatury zaczyna się lać strumieniami, wszelako bez szkody dla posadzki, ponieważ każdy z dyskutantów ma w teczce specjalną ściereczkę. Dyskusję (oczywiście nie w poście!) kończą ochocze pląsy, przeważnie tak popularny i chędogi kontredans. Zdarza się, że szał dochodzi nawet do zenitu, co zostało np. stwierdzone w domu dyrektora Pietuszka, gdzie tańczące do upadłego towarzystwo przewróciło fikus w doniczce. Ostatnim obłędem nocnego Krakowa jest poeta Pietuszek. Ten dokładnie wykształcony młodzieniec wskrzesił zamarłą sztukę improwizacji, która od czasów Deotymy była w upadku. Pietuszek występuje w najlepszych domach pobierając honoraria całkowicie przystępne, w gotówce bądź w towarze. Wiersze jego cechuje metafizyczność i a co by łączyło go z warszawską grupą Pruk. Również pierwszorzędnie można się w nocy zabawić w Krakowie w dyżurnych aptekach. "Pod Złotym Lampartem" np. jest fotel, frywolne obrazki na ścianach, przygrywa radio, aspiryna za psie pieniądze. Hedonistom umiarkowanym polecam aptekę "Pod Dwoma Słońcami". Dwie kanapy. Zaciszność. Doskonała broszura magistra Pietuszka "Moja maść na odmrożenie nóg". Karakuliambro
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Nocne życie Krakowa
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt