Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Grób Beethovena
Tutaj ciało złożone,
tu jest grób Beethovena,
gdzie to wzgórze zielone
i perspektywa srebrna
i za perspektywą srebrną
już tylko nocne niebo.
Dołem w ciemnościach wielu
kształty jakieś niekształtne,
coś jakby liście chmielu
to i olchy niewyraźne,
ale wzgórze w promieniach;
to jest grób Beethovena.
Tu zlatują się ptaki
różnych barw i rodzajów:
kosy sikorki, szpaki
muzykowi śpiewają.
A gdy noce deszczowe,
deszczu słucha Beethoven,
Zstępuje deszcz z wysoka,
krzewy napełnia wrzawą,
wykrzywia drzewa, Olcha
stoi w deszczu koślawo.
śpiewa deszczowa burza.
Widać tylko pół wzgórza.
Ale kiedy wiatr gwarny
szparę w chmurach rozewrze,
księżyc wchodzi do szpary,
wzgórze błyszczy jak w srebrze
i księżyc wzgórze nosi
jak latarnię w ciemności.
Tutaj przychodzą ludzie,
tu ciskają bukiety:
za męstwo w każdej nucie,
za symfonie, kwartety.
tańczy na wietrze wstęga;
BOHATEROWI PIĘKNA
Czas swoim palcem dużym
pory roku obracał
we dnie słońce nad wzgórzem,
w nocy nad wzgórzem gwiazda;
szarfa z ciemnej purpury
od wzgórza aż po chmury.
Tutaj przychodzą dzieci.
kładą mali pianiści
to z dzikich róż bukiecik,
to choćby parę liści,
grobu się dotykają.
jak gwiazdki odfruwają.
Tu przychodzą dorośli,
szumią w różnych językach
oceanem wdzięczności
wokół serca muzyka,
palą lampki na darni
i odchodzą odważni.
Czasem, gdy grudzień hula,
gdy zimno nawet wilkom,
pusto tu, ani wróbla,
żywej duszy, i tylko:
śnieg, wiatr w piskliwych tonach
i chorągiew żałobna.
Ale trwa krótkie mgnienie
boleść owa, pustkowie:
w dali śnieg znów się czerni,
znowu brnie przez śnieg człowiek,
by złożyć dank serdeczny,
tej muzyce walecznej.
To jest grób Beethovena.
Nad nim Venus promienna.
Konstanty Ildefons Gałczyński
1953
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Grób Beethovena
Dodaj komentarz
Grób Beethovena
Konstanty Ildefons Gałczyński
|
Tutaj ciało złożone,
tu jest grób Beethovena,
gdzie to wzgórze zielone
i perspektywa srebrna
i za perspektywą srebrną
już tylko nocne niebo.
Dołem w ciemnościach wielu
kształty jakieś niekształtne,
coś jakby liście chmielu
to i olchy niewyraźne,
ale wzgórze w promieniach;
to jest grób Beethovena.
Tu zlatują się ptaki
różnych barw i rodzajów:
kosy sikorki, szpaki
muzykowi śpiewają.
A gdy noce deszczowe,
deszczu słucha Beethoven,
Zstępuje deszcz z wysoka,
krzewy napełnia wrzawą,
wykrzywia drzewa, Olcha
stoi w deszczu koślawo.
śpiewa deszczowa burza.
Widać tylko pół wzgórza.
Ale kiedy wiatr gwarny
szparę w chmurach rozewrze,
księżyc wchodzi do szpary,
wzgórze błyszczy jak w srebrze
i księżyc wzgórze nosi
jak latarnię w ciemności.
Tutaj przychodzą ludzie,
tu ciskają bukiety:
za męstwo w każdej nucie,
za symfonie, kwartety.
tańczy na wietrze wstęga;
BOHATEROWI PIĘKNA
Czas swoim palcem dużym
pory roku obracał
we dnie słońce nad wzgórzem,
w nocy nad wzgórzem gwiazda;
szarfa z ciemnej purpury
od wzgórza aż po chmury.
Tutaj przychodzą dzieci.
kładą mali pianiści
to z dzikich róż bukiecik,
to choćby parę liści,
grobu się dotykają.
jak gwiazdki odfruwają.
Tu przychodzą dorośli,
szumią w różnych językach
oceanem wdzięczności
wokół serca muzyka,
palą lampki na darni
i odchodzą odważni.
Czasem, gdy grudzień hula,
gdy zimno nawet wilkom,
pusto tu, ani wróbla,
żywej duszy, i tylko:
śnieg, wiatr w piskliwych tonach
i chorągiew żałobna.
Ale trwa krótkie mgnienie
boleść owa, pustkowie:
w dali śnieg znów się czerni,
znowu brnie przez śnieg człowiek,
by złożyć dank serdeczny,
tej muzyce walecznej.
To jest grób Beethovena.
Nad nim Venus promienna.
Konstanty Ildefons Gałczyński
1953
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Grób Beethovena
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Asnyk Adam Mickiewicz W pustyni i w puszczy Iliada Inny świat Jądro ciemności  |
.:: top ::.
Copyright galczynski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt